Xhemajl Rudi
ka lindur më 1 mars 1965 në fshatin
Savrovë,komuna e
Suharekës,Kosovë.
Katër vite të shkollës fillore i kreu në fshatin e lindjes ndërsa
tetëvjeçaren në shkollën fillore "Vëllëzërit Frashëri"në fshatin Bukosh.
Prej vitit 1981 mirret aktivisht me veprimtari të lëvizjes për pavarësi
Kam shkollimin dhe diplomen e kontabilitetit,si dhe per nje kohe kam studiuar ne filozofi-sociologji
Më 1993 ndiqet sërish dhe detyrohet të largohet nga vendi.Momentalisht gjindet në Zvicër prej 17 vitësh.
Me poezi u morë nga klasa e 6-të duke vazhduar më pas
edhe me shkrime të tjera.Botoi herë pas here poezi në periodikun Shqiptar pas viteve 90-ta.
Libri i parë poetik "Rrjedhë Autoktone" është botuar më 1996-të
në shoqatën - Pjetër Bogdani-në Zvicër,nën kujdesin dhe redakturën e te nderuarit Emrush Xhemajli.
Libri i dytë "Duke mbledhur kohën" botuar më 1999 në kujdesin dhe redakturën e të nderuarit Shaban Sinani te shtëpia botuese -Dritëro- Tiranë.
Libri i tretë "Dheut pjesën e vet" botuar më 2001 në redaktim të
nderuarit Shaban Sinani te botuesi -Shqip- Tiranë
Ndersa libri i katërt poetik -Asgjë s`ngjan në reklama as hënorja-është botuar më 2008 ne Prishtinë te botuesi Faik Konica,nën kujdesin dhe redakturën e te nderuarit Nazmi Rrahmani.
Disa nga poezitë janë të botuara në gjuhën gjermane në Zvicër,në antologji-Vështrim nga dritarja e hapur-me autor zviceran dhe shqiptar,me 2005,nen kujdesin e Z.H.J.Lanksh
Si dhe disa poezi janë përkthyer në gjuhën rumune te revista Haemus,ne kujdesin e te nderuarit Ardian Kyçyku.
SOT
Sot ka vdek nje artist
nje poet ka pushu ne jetë
nje art ndrite ne emrin e tij
nje varg
eshte si nje vetetime ne qiellin e tij
shkelqen te guri i tij
te nje shenje e djegur në tyme
dhe flaka rrjedhe larte ne ere
shperfaqet si dielli ne mbremje
me pas si xixëllonjë te fanar i nates
qe çmendet ne pamjen e henes
dhe ne bregun e agimit
pikon fjala e tij
ne vesen e lule-bardhës
shenjave te vetetimes
ne faqet e blerta te kodrës
Te guri i tij
shtrirë në të blertën
te tymi si shenje e drites se tij
te ngjyre e kalter e fjales se tij
te vetetime e shpirtit te tij
NË BALLKON
Pranë luleve
në ballkon
ishe ti
vetë
hija e tyre
siluet që e bart dritën
në çdo mbrëmje
Në ballkon i shikoje udhet
dhe lulet i uitje
si prej gotës se artë
rridhte e kaltra
prej qiellit tënd
si pika t`syve
t`pikonin faqeve
në xixa dëshirash
dhe binin në erën
e aromës me lule
E pa ty si do të ishte
ballkoni ytë
i varfër,i zbehtë
e pa jetë
As lulet s`do të pikonin
erës me aromë
as ti
s`do te ndrisje
në siluet
mbrëmjeve
Pa ty do të isha
humbëtirës i varfër
në udhët që do të ishin krejt të zbrazëta.
TEJ MUGËTIRËS
Ti shkove si ëndrra atje te retë
në dy-luftimin tënd me djajtë
i trembje si errësirën nqa qiejt
dhe në syrin e ditës të pikoj diell
Te retë e mugëta që sillnin trishtim
dashuritë e mbytura në vetmitë
që fshiheshin ndër retë lotët në pikëllim
si pasqyrës ku shtrihet mjegullë e hirtë
Dhe pemët janë mbulue krejt me muzgë
dhe gjethet s`duken asnjëra prej natës së zymtë
në kumtet e qiellit si ëndrra që nuk s`jell asgjë,përveq se mundim
i vetëm betejave të ashpra që e lufton vërbimin një luftëtar i pakthim
Dhe krahun e zogut u jep ëndrrave të tij
me pishtarin e dritës në zgjimin e kohës
atje tej natës ku janë hapësira të kaltra
ku ndritë dielli, yjet dhe hëna
Dhe këto dëshira sa vijnë e zbehen
në natën e tij të ftoftë të vetmisë
si kopështi me pemët n`errësim me krahët e shtrirë
deri në thembrën e mjegullës ku nata perendon,si ëndërra e lirisë në zgjim
GOTË E VERËS
Prej qelqi
gota,
e mbushur me verë të lashtë
e brishtë është e mirë
në bulëzat
e jetës
E mbanë lëngun e rrushit
prej hardhisë
të moçme sa koha e vjetër
e ngjizur në ëndrrën
e jetës
Bekimi ytë
trupi ytë
shpirti ytë
ëndrrat dëshirat dhe qielli ytë
Tii hardhi
e jetës
në gjethe të blerta
pikon lëngë fruti ytë
në tokën e butë i lindë të gjitha bukuritë
Dhe trupi ytë është si gotë e verës
dhe përsëritësh pa mbarim
tu u persosë ngjyra jote
shikimi ytë,lëngu ytë dhe ëndja
e jetës
Në dashurinë e ndjenjës
të praruar
si ëndrrat ku i mbjellin lulet në thatësir
si llampa me zjarrë që ndriqon
në natën e shekujve
si shpirti në amshim,
je në qelqin e zemrës
që ndritë pa pushim nën vesen
BARI THAN HIRIN
(kushtuar Bertold Brehtit,
në 100-vjetorin e lindjes)
Edhe prej varrit shpërthente një tym
valëvitur si pëlhurë e djegur në prush;
zihej tmerrshëm një shpirt brenda tij,
para bubullimash me furtuna të egra,
çuditshëm ky varr bëhej i blertë.
Mbi të-netëve me shi-vendosnin lule,
mëngjeset haheshin me sharje,
shtëpitë plasaritur oxhaqeve,
shtriheshin në hire çmendurisht shkallëve.
Buronin vijëzat e ujit prej varrit,
diku takoheshin dhe rrënonin murin,
dhe bënin thyerjen e shkrumbit të luftës
vetëvrasëse,
e në themele ky varr kohës i mbillte fije bari.
TINGUJT
Tingujt e fjalës
të erës së jugut
të veriut,të perendimit
buzë detit
Janë
tingujt e kohës
të shiut
të gurit
të drurit
Është
fyelli ynë i lashtë
kitara ime rinore
dhe
daulle e lëkurës që
kumbon harmonishëm
n`tingujt e të nesermes
në petale si honeve të erës
të lule-bozhurit
Eshtë
e kuqe e zezë
ngjyrë e saj
e djegur,e ngjallur,e regjur, e etur si fjala...
Suharekës,Kosovë.
Katër vite të shkollës fillore i kreu në fshatin e lindjes ndërsa
tetëvjeçaren në shkollën fillore "Vëllëzërit Frashëri"në fshatin Bukosh.
Prej vitit 1981 mirret aktivisht me veprimtari të lëvizjes për pavarësi
Kam shkollimin dhe diplomen e kontabilitetit,si dhe per nje kohe kam studiuar ne filozofi-sociologji
Më 1993 ndiqet sërish dhe detyrohet të largohet nga vendi.Momentalisht gjindet në Zvicër prej 17 vitësh.
Me poezi u morë nga klasa e 6-të duke vazhduar më pas
edhe me shkrime të tjera.Botoi herë pas here poezi në periodikun Shqiptar pas viteve 90-ta.
Libri i parë poetik "Rrjedhë Autoktone" është botuar më 1996-të
në shoqatën - Pjetër Bogdani-në Zvicër,nën kujdesin dhe redakturën e te nderuarit Emrush Xhemajli.
Libri i dytë "Duke mbledhur kohën" botuar më 1999 në kujdesin dhe redakturën e të nderuarit Shaban Sinani te shtëpia botuese -Dritëro- Tiranë.
Libri i tretë "Dheut pjesën e vet" botuar më 2001 në redaktim të
nderuarit Shaban Sinani te botuesi -Shqip- Tiranë
Ndersa libri i katërt poetik -Asgjë s`ngjan në reklama as hënorja-është botuar më 2008 ne Prishtinë te botuesi Faik Konica,nën kujdesin dhe redakturën e te nderuarit Nazmi Rrahmani.
Disa nga poezitë janë të botuara në gjuhën gjermane në Zvicër,në antologji-Vështrim nga dritarja e hapur-me autor zviceran dhe shqiptar,me 2005,nen kujdesin e Z.H.J.Lanksh
Si dhe disa poezi janë përkthyer në gjuhën rumune te revista Haemus,ne kujdesin e te nderuarit Ardian Kyçyku.
SOT
Sot ka vdek nje artist
nje poet ka pushu ne jetë
nje art ndrite ne emrin e tij
nje varg
eshte si nje vetetime ne qiellin e tij
shkelqen te guri i tij
te nje shenje e djegur në tyme
dhe flaka rrjedhe larte ne ere
shperfaqet si dielli ne mbremje
me pas si xixëllonjë te fanar i nates
qe çmendet ne pamjen e henes
dhe ne bregun e agimit
pikon fjala e tij
ne vesen e lule-bardhës
shenjave te vetetimes
ne faqet e blerta te kodrës
Te guri i tij
shtrirë në të blertën
te tymi si shenje e drites se tij
te ngjyre e kalter e fjales se tij
te vetetime e shpirtit te tij
NË BALLKON
Pranë luleve
në ballkon
ishe ti
vetë
hija e tyre
siluet që e bart dritën
në çdo mbrëmje
Në ballkon i shikoje udhet
dhe lulet i uitje
si prej gotës se artë
rridhte e kaltra
prej qiellit tënd
si pika t`syve
t`pikonin faqeve
në xixa dëshirash
dhe binin në erën
e aromës me lule
E pa ty si do të ishte
ballkoni ytë
i varfër,i zbehtë
e pa jetë
As lulet s`do të pikonin
erës me aromë
as ti
s`do te ndrisje
në siluet
mbrëmjeve
Pa ty do të isha
humbëtirës i varfër
në udhët që do të ishin krejt të zbrazëta.
TEJ MUGËTIRËS
Ti shkove si ëndrra atje te retë
në dy-luftimin tënd me djajtë
i trembje si errësirën nqa qiejt
dhe në syrin e ditës të pikoj diell
Te retë e mugëta që sillnin trishtim
dashuritë e mbytura në vetmitë
që fshiheshin ndër retë lotët në pikëllim
si pasqyrës ku shtrihet mjegullë e hirtë
Dhe pemët janë mbulue krejt me muzgë
dhe gjethet s`duken asnjëra prej natës së zymtë
në kumtet e qiellit si ëndrra që nuk s`jell asgjë,përveq se mundim
i vetëm betejave të ashpra që e lufton vërbimin një luftëtar i pakthim
Dhe krahun e zogut u jep ëndrrave të tij
me pishtarin e dritës në zgjimin e kohës
atje tej natës ku janë hapësira të kaltra
ku ndritë dielli, yjet dhe hëna
Dhe këto dëshira sa vijnë e zbehen
në natën e tij të ftoftë të vetmisë
si kopështi me pemët n`errësim me krahët e shtrirë
deri në thembrën e mjegullës ku nata perendon,si ëndërra e lirisë në zgjim
GOTË E VERËS
Prej qelqi
gota,
e mbushur me verë të lashtë
e brishtë është e mirë
në bulëzat
e jetës
E mbanë lëngun e rrushit
prej hardhisë
të moçme sa koha e vjetër
e ngjizur në ëndrrën
e jetës
Bekimi ytë
trupi ytë
shpirti ytë
ëndrrat dëshirat dhe qielli ytë
Tii hardhi
e jetës
në gjethe të blerta
pikon lëngë fruti ytë
në tokën e butë i lindë të gjitha bukuritë
Dhe trupi ytë është si gotë e verës
dhe përsëritësh pa mbarim
tu u persosë ngjyra jote
shikimi ytë,lëngu ytë dhe ëndja
e jetës
Në dashurinë e ndjenjës
të praruar
si ëndrrat ku i mbjellin lulet në thatësir
si llampa me zjarrë që ndriqon
në natën e shekujve
si shpirti në amshim,
je në qelqin e zemrës
që ndritë pa pushim nën vesen
BARI THAN HIRIN
(kushtuar Bertold Brehtit,
në 100-vjetorin e lindjes)
Edhe prej varrit shpërthente një tym
valëvitur si pëlhurë e djegur në prush;
zihej tmerrshëm një shpirt brenda tij,
para bubullimash me furtuna të egra,
çuditshëm ky varr bëhej i blertë.
Mbi të-netëve me shi-vendosnin lule,
mëngjeset haheshin me sharje,
shtëpitë plasaritur oxhaqeve,
shtriheshin në hire çmendurisht shkallëve.
Buronin vijëzat e ujit prej varrit,
diku takoheshin dhe rrënonin murin,
dhe bënin thyerjen e shkrumbit të luftës
vetëvrasëse,
e në themele ky varr kohës i mbillte fije bari.
TINGUJT
Tingujt e fjalës
të erës së jugut
të veriut,të perendimit
buzë detit
Janë
tingujt e kohës
të shiut
të gurit
të drurit
Është
fyelli ynë i lashtë
kitara ime rinore
dhe
daulle e lëkurës që
kumbon harmonishëm
n`tingujt e të nesermes
në petale si honeve të erës
të lule-bozhurit
Eshtë
e kuqe e zezë
ngjyrë e saj
e djegur,e ngjallur,e regjur, e etur si fjala...
