NATASHA LIMAJ
O,I MADHI ,DRITERO...
C`është ,ky varg ,që më rrëmben,
Sa të pash ,o "Pelegrin",
Po ,kjo,rima në katrena,
Tetërrokshin ,pse përpin?!...
Cili ,më qartë i këndoi,
Jetës ,mundit të Shqiptarit?!...
Më natyrshëm ,kush e solli ,
Gojëzimin e ugarit?!...
O,poeti ,Devollit...
Ti ,që shpirti ,të gufon,
O ,më shumë,më shumë se ti ,
Tokë e njeri , kush i çmon?!...
Përzier , në vargun tënd,
Dalloj ballin e djersitur,
Të fshatarit ,të punëtorit,
Der në kockë ,rraskapitur.
Eh ,sa shumë ,më drithëron,
Embël ,butë e lehtë,kur flet,
Për natyrën,nuk dallohet,
Endërr është,a e vërtetë?!...
Limfë e jetës ,ngërthyer,
Në të gjitha dimensionet,
Eh ,o artisti ,Menkulas,
C`m`i lëngëzon, emocionet!...
Poezinë e shugurove,
Me kurorë mbretërore,
Ishe ti,që e radhite,
Denjësisht ,në bashkëkohore.
E ngrite në pjedestal,
Sa e ndjeu, dhe Europa,
Herë,herë lëshon ,pasthirmën,
Bravo!...Shqipja me dy koka.
A, s`të dukem foshnjarake?...
Të vlerësoj, ç`merr poezia,
Nga gurra jote, thesar,
Ku gjallon krijimtaria...
O,i madhi,Dritëro!...
Falma,ti përçartjen time,
S`kam ç`i bëj,jo... vargut tënd,
Që trëndalis ,muzën time!...
ANES!...
Syri yt ,mbarsur nga loti,
Që shkëputet ,si ortek,
Faqes mollë, rrokulliset,
Besoj,zjarrin vetë e djeg!...
Si e zogut ,përpëlitet,
Zemra,vrarë e zhgënjyer,
Pse ,moj pse,të më ndodh mua?!...
Dashurinë,s'iaskam kursyer...
Dhe çdo gjë,tu errësua,
Jo, the,-S'kam shpresë ,gjallë në botë!...
Jo, të them,se vetë jeta,
Mbyll një derë,po hap një portë!...
Dhe më pe, si të jem zoti,
Oooh,ç'të mbuloj dritë dielli,
Vuuu,miliona falnderime,
Bukuroshja buzë ,ç't'i derdhi!...
Nuk vonoi,dhe ja të pash,
Flutur,flutur krahëshkruar,
Në njëqindë,të dallova,
Vetë gëzimi ,qe shokuar!...
Kish humbur identitetin,
Shkrirë,përhumbur, qe në ty,
çdo grimcë e qënjes tënde,
Fshiu një,e u bë dy.
Dhe pastaj ,tunde dynjanë,
Eeeeh ,po...ku, nuk më kërkove,
Mbyll një derë,e hap një portë,
Moj shpirtngopur, ç'e shijove!...
FEMIJERIA
Strukur thellë,në memorie,
Vitet të kanë vënë kapak,
Fëmijëri me ëndërrime,
Më hedh, prapë nëpër sokak.
Muzg i mbrëmjes pranverore,
Xixëllonjat duke ndjekur,
Ledhaton juga e ngrohtë,
Në duar, shkëndija ndezur.
Ja ,atje katër - pesë vajza,
Hidhen e luajnë me vija,
Grupi tjeter,thotë me shtete,
Unë Kina ,ti Shqipëria.
Djaloshi me bukë në dorë,
Lyer me gjalp e sheqer,
Sikur ishim të një nëne,
Nduknim të gjithë nga njëherë.
Folezë e sinqeritetit ,
Moj e ëmbëla, fëmijëri,
Me mall të madh të kujtoj,
Për ty flas me nostalgji.
MUZE E FRYMEZIM
C'shoh,ç'ndjej e ç'provoj,
Oh, në këtë brilanten jetë,
Vegimi mbrëmjeve,do t'më ngacmoj,
Dhe gjumin ,ma bënë dallgë në det.
Vetë ,si padashur më formohen,
Si këngëza i nddjej në veshin tim,
Bukur rimohen, sistemohen,
Thonë ,se është muzë e frymëzim!...
Dhe bredh me to anembanë ,
Lodroj, në lëndina lirike,
Ky ritmi, trokitje në zemër,
Të jetë i ardhur,prej perëndive?!...
E ashpër ,përplasëse ,mizore,
E bukur,e ëmbël ,hyjnore,
Më cingëris ,moj muzë natë e ditë,
Boll, që të mbushem pak në shpirt!...
ARLINDA
Ja, ta gdhenda, dhe në ar,
Emrin e njgjeshur në shpirt,
Atë ,që vetë të thërrita,
çastin ,që erdhe në dritë.
Ooo,ti,shenjtëria ime!...
Edhe ,pse s`t`u ndodha pranë,
Urimin tënd ,për ditëlindje,
çdo yll, mbi supe e mbanë.
Shkëndijojnë ,ato gërma,
Flakadan i ndezi malli,
Urimet, flasin, O,Lindaaaa!...
Jemi ne ,që vijmë nga mamiiii...
C`është ,ky varg ,që më rrëmben,
Sa të pash ,o "Pelegrin",
Po ,kjo,rima në katrena,
Tetërrokshin ,pse përpin?!...
Cili ,më qartë i këndoi,
Jetës ,mundit të Shqiptarit?!...
Më natyrshëm ,kush e solli ,
Gojëzimin e ugarit?!...
O,poeti ,Devollit...
Ti ,që shpirti ,të gufon,
O ,më shumë,më shumë se ti ,
Tokë e njeri , kush i çmon?!...
Përzier , në vargun tënd,
Dalloj ballin e djersitur,
Të fshatarit ,të punëtorit,
Der në kockë ,rraskapitur.
Eh ,sa shumë ,më drithëron,
Embël ,butë e lehtë,kur flet,
Për natyrën,nuk dallohet,
Endërr është,a e vërtetë?!...
Limfë e jetës ,ngërthyer,
Në të gjitha dimensionet,
Eh ,o artisti ,Menkulas,
C`m`i lëngëzon, emocionet!...
Poezinë e shugurove,
Me kurorë mbretërore,
Ishe ti,që e radhite,
Denjësisht ,në bashkëkohore.
E ngrite në pjedestal,
Sa e ndjeu, dhe Europa,
Herë,herë lëshon ,pasthirmën,
Bravo!...Shqipja me dy koka.
A, s`të dukem foshnjarake?...
Të vlerësoj, ç`merr poezia,
Nga gurra jote, thesar,
Ku gjallon krijimtaria...
O,i madhi,Dritëro!...
Falma,ti përçartjen time,
S`kam ç`i bëj,jo... vargut tënd,
Që trëndalis ,muzën time!...
ANES!...
Syri yt ,mbarsur nga loti,
Që shkëputet ,si ortek,
Faqes mollë, rrokulliset,
Besoj,zjarrin vetë e djeg!...
Si e zogut ,përpëlitet,
Zemra,vrarë e zhgënjyer,
Pse ,moj pse,të më ndodh mua?!...
Dashurinë,s'iaskam kursyer...
Dhe çdo gjë,tu errësua,
Jo, the,-S'kam shpresë ,gjallë në botë!...
Jo, të them,se vetë jeta,
Mbyll një derë,po hap një portë!...
Dhe më pe, si të jem zoti,
Oooh,ç'të mbuloj dritë dielli,
Vuuu,miliona falnderime,
Bukuroshja buzë ,ç't'i derdhi!...
Nuk vonoi,dhe ja të pash,
Flutur,flutur krahëshkruar,
Në njëqindë,të dallova,
Vetë gëzimi ,qe shokuar!...
Kish humbur identitetin,
Shkrirë,përhumbur, qe në ty,
çdo grimcë e qënjes tënde,
Fshiu një,e u bë dy.
Dhe pastaj ,tunde dynjanë,
Eeeeh ,po...ku, nuk më kërkove,
Mbyll një derë,e hap një portë,
Moj shpirtngopur, ç'e shijove!...
FEMIJERIA
Strukur thellë,në memorie,
Vitet të kanë vënë kapak,
Fëmijëri me ëndërrime,
Më hedh, prapë nëpër sokak.
Muzg i mbrëmjes pranverore,
Xixëllonjat duke ndjekur,
Ledhaton juga e ngrohtë,
Në duar, shkëndija ndezur.
Ja ,atje katër - pesë vajza,
Hidhen e luajnë me vija,
Grupi tjeter,thotë me shtete,
Unë Kina ,ti Shqipëria.
Djaloshi me bukë në dorë,
Lyer me gjalp e sheqer,
Sikur ishim të një nëne,
Nduknim të gjithë nga njëherë.
Folezë e sinqeritetit ,
Moj e ëmbëla, fëmijëri,
Me mall të madh të kujtoj,
Për ty flas me nostalgji.
MUZE E FRYMEZIM
C'shoh,ç'ndjej e ç'provoj,
Oh, në këtë brilanten jetë,
Vegimi mbrëmjeve,do t'më ngacmoj,
Dhe gjumin ,ma bënë dallgë në det.
Vetë ,si padashur më formohen,
Si këngëza i nddjej në veshin tim,
Bukur rimohen, sistemohen,
Thonë ,se është muzë e frymëzim!...
Dhe bredh me to anembanë ,
Lodroj, në lëndina lirike,
Ky ritmi, trokitje në zemër,
Të jetë i ardhur,prej perëndive?!...
E ashpër ,përplasëse ,mizore,
E bukur,e ëmbël ,hyjnore,
Më cingëris ,moj muzë natë e ditë,
Boll, që të mbushem pak në shpirt!...
ARLINDA
Ja, ta gdhenda, dhe në ar,
Emrin e njgjeshur në shpirt,
Atë ,që vetë të thërrita,
çastin ,që erdhe në dritë.
Ooo,ti,shenjtëria ime!...
Edhe ,pse s`t`u ndodha pranë,
Urimin tënd ,për ditëlindje,
çdo yll, mbi supe e mbanë.
Shkëndijojnë ,ato gërma,
Flakadan i ndezi malli,
Urimet, flasin, O,Lindaaaa!...
Jemi ne ,që vijmë nga mamiiii...