RINA MUTKOLLI KOLONJA
LOTE ZOGU
Koken varur gjer ne kembe
zog i vogel pse e mban?
-Poshte guackes lakuriq
me cukisin zogj te tjere
Dhe kur dola erresires
nenes syte i kishin nxjerre.
Permes tmerrit i mjeruar
atin tim une e kerkova.
Ne mes zgavrave te nxirra,
dy rubine lot leshova.
Koken varur gjer ne kembe
zog i vogel pse e mban?
-Poshte guackes lakuriq
me cukisin zogj te tjere
Dhe kur dola erresires
nenes syte i kishin nxjerre.
Permes tmerrit i mjeruar
atin tim une e kerkova.
Ne mes zgavrave te nxirra,
dy rubine lot leshova.
VJOLLCA TIKU PASKU - poezi -
HERË HERË
Herë Më Mbysin, Herë Më Ngjallin,
Herë Më Shuajnë, Herë Më Kallin,
Herë Më Shtangin, Herë Më Dridhin,
Herë Më Çmendin, Herë Më Lidhin,
Herë Sa Ëmbël Më Qetësojnë,
......Herë Sa Ashpër Më Tërbojnë...
Herë Sa Bukur Dinë Të Flasin
Herë Sa Tmerrshëm Dinë Të Vrasin,
Herë Më Bëjnë Të Të Dua Shumë,
Herë Të Urrej Deri Në Pafund...
Herë Të Kam Kudo Me Vete,
Herë Të Mos Të Shohë Kurrë Në Jetë.
Edhe Të Bukur, Edhe Të Rrezikshëm,
Edhe Të Këndshëm, Edhe Të Frikshëm,
Edhe Lule, Edhe Therrë,
Edhe Dritë, Edhe Terrë...
Shumë Të Çuditshëm!
Megjithatë Falendëroje Zotin Për Këtë Dhuratë,
Se Rrallë Janë Ata.. Që Mbajnë Sy,
Që Syve Tu u Ngjajnë..!.
LUTJA IME
O Zot, nëse më jep pasuri, mos ma merr lumturinë,
e nëse më jep fuqi, mos ma merr mendjen!
O Zot, mos më bë kasap, që prenë “qengja”,
e as më bë dele që e presin “kasapët”!
O Zot, më ndihmo ta them fjalën e vërtetë para të fuqishmëve,
më ndihmo që të mos e them të pavërtetën,
për t’i fituar duartrokitjet e të dobëtëve!
O Zot, në më japish pasuri, mos ma merr lumturinë,
e në më japish fuqi, mos ma merr mendjen!
O Zot, kur të më dhurosh sukses,
mos ma merr lumturinë time,
kur të më dhurosh modesti,
mos ma merr krenarinë me karakterin tim!
O Zot, më ndihmo ta shoh anën tjetër të pamjes,
mos më lejo t’i akuzoj kundërshtarët e mi,
se janë tradhtarë,
për shkak se më kundërshtojnë në mendim!
O Zot, më mëso t’i dua njerëzit ashtu siç e dua veten,
më mëso ta gjykoj veten ashtu siç i gjykoj njerëzit!
O Zot, mos lejo të prekem me arrogancë kur kam sukses,
mos lejo të prekem me pesimizëm kur dështoj,
por më përkujto gjithherë,
se dështimi është përvojë që i paraprinë suksesit!
O Zot, më mëso se toleranca është niveli më i lartë i forcës,
kurse dëshira për hakmarrje është aspekti i parë i dobësisë!
O Zot, nëse më zhvesh nga pasuria, ma lerë shpresën,
nëse më zhvesh nga suksesi, më lerë fuqinë e këmbënguljes,
derisa të triumfoj kundër dështimit, e nëse më zhvesh nga shëndeti,
më lerë dhuntinë e besimit!
O Zot, nëse bëj keq ndaj njerëzve,
më jep forcën e kërkimfaljes,
e nëse ndaj meje bëjnë keq njerëzit,
më jep forcën e faljes dhe tolerancës!
O Zot, nëse unë të harroj Ty, mos më harro Ti mua!
TA DISH
Në qofsh mes turmës, prapë të jesh vetëm,
në qofsh me mbretin, miqtë mos harro,
nderoje çdo mendim të tjetrit,
po kokën mos e ul para kujtdo.
Nëse do dish t’i matësh me sekonda
...edhe më të mëdhatë largësi,
ta dish, o bir, se toka do të jetë jotja
edhe përveç kësaj, ti do të jesh njeri.
UNË BUZËQESH
Une buzeqesh...per t'i dhene ngjyra jetes sime...!
Une buzeqesh...per te ndricuar diten time...!
Une buzeqesh...per te shndritur fytyren time...!
Une buzeqesh...per te zbukuruar qenien time...!
Une buzeqesh...per te mbushur zemren time me optimizem...!
Une buzeqesh...per te shperndare lumturi ne zemrat e atyre qe dua...!
Une buzeqe...sh...per te falur force dhe kurajo atyre qe adhuroj...!
Une buzeqesh...per te marre forca te eci perpara...!
Une buzeqesh...per t'i treguar veshtiresive qe nuk me thyejne dot...!
Une buzeqesh...per te thene qe nuk kam frike...!
Une buzeqesh...per te dashuruar jeten...!
Une buzeqesh...per te mos qare...!
Une buzeqesh...per te mbajtur larg pesimizmin...!
Une buzeqesh...per te trembur ''te keqiat''...!
Une buzeqesh...per t'i dhene ''seriozitetin'' tim te embelsuar jetes...!
Une buzeqesh...per te qene serioze...(sipas menyres sime! )
Une buzeqesh...sepse me ben te ndjehem me mire...!
Une buzeqesh...sepse me shkon...!
Une buzeqesh...sepse dukem bukur..
Herë Më Mbysin, Herë Më Ngjallin,
Herë Më Shuajnë, Herë Më Kallin,
Herë Më Shtangin, Herë Më Dridhin,
Herë Më Çmendin, Herë Më Lidhin,
Herë Sa Ëmbël Më Qetësojnë,
......Herë Sa Ashpër Më Tërbojnë...
Herë Sa Bukur Dinë Të Flasin
Herë Sa Tmerrshëm Dinë Të Vrasin,
Herë Më Bëjnë Të Të Dua Shumë,
Herë Të Urrej Deri Në Pafund...
Herë Të Kam Kudo Me Vete,
Herë Të Mos Të Shohë Kurrë Në Jetë.
Edhe Të Bukur, Edhe Të Rrezikshëm,
Edhe Të Këndshëm, Edhe Të Frikshëm,
Edhe Lule, Edhe Therrë,
Edhe Dritë, Edhe Terrë...
Shumë Të Çuditshëm!
Megjithatë Falendëroje Zotin Për Këtë Dhuratë,
Se Rrallë Janë Ata.. Që Mbajnë Sy,
Që Syve Tu u Ngjajnë..!.
LUTJA IME
O Zot, nëse më jep pasuri, mos ma merr lumturinë,
e nëse më jep fuqi, mos ma merr mendjen!
O Zot, mos më bë kasap, që prenë “qengja”,
e as më bë dele që e presin “kasapët”!
O Zot, më ndihmo ta them fjalën e vërtetë para të fuqishmëve,
më ndihmo që të mos e them të pavërtetën,
për t’i fituar duartrokitjet e të dobëtëve!
O Zot, në më japish pasuri, mos ma merr lumturinë,
e në më japish fuqi, mos ma merr mendjen!
O Zot, kur të më dhurosh sukses,
mos ma merr lumturinë time,
kur të më dhurosh modesti,
mos ma merr krenarinë me karakterin tim!
O Zot, më ndihmo ta shoh anën tjetër të pamjes,
mos më lejo t’i akuzoj kundërshtarët e mi,
se janë tradhtarë,
për shkak se më kundërshtojnë në mendim!
O Zot, më mëso t’i dua njerëzit ashtu siç e dua veten,
më mëso ta gjykoj veten ashtu siç i gjykoj njerëzit!
O Zot, mos lejo të prekem me arrogancë kur kam sukses,
mos lejo të prekem me pesimizëm kur dështoj,
por më përkujto gjithherë,
se dështimi është përvojë që i paraprinë suksesit!
O Zot, më mëso se toleranca është niveli më i lartë i forcës,
kurse dëshira për hakmarrje është aspekti i parë i dobësisë!
O Zot, nëse më zhvesh nga pasuria, ma lerë shpresën,
nëse më zhvesh nga suksesi, më lerë fuqinë e këmbënguljes,
derisa të triumfoj kundër dështimit, e nëse më zhvesh nga shëndeti,
më lerë dhuntinë e besimit!
O Zot, nëse bëj keq ndaj njerëzve,
më jep forcën e kërkimfaljes,
e nëse ndaj meje bëjnë keq njerëzit,
më jep forcën e faljes dhe tolerancës!
O Zot, nëse unë të harroj Ty, mos më harro Ti mua!
TA DISH
Në qofsh mes turmës, prapë të jesh vetëm,
në qofsh me mbretin, miqtë mos harro,
nderoje çdo mendim të tjetrit,
po kokën mos e ul para kujtdo.
Nëse do dish t’i matësh me sekonda
...edhe më të mëdhatë largësi,
ta dish, o bir, se toka do të jetë jotja
edhe përveç kësaj, ti do të jesh njeri.
UNË BUZËQESH
Une buzeqesh...per t'i dhene ngjyra jetes sime...!
Une buzeqesh...per te ndricuar diten time...!
Une buzeqesh...per te shndritur fytyren time...!
Une buzeqesh...per te zbukuruar qenien time...!
Une buzeqesh...per te mbushur zemren time me optimizem...!
Une buzeqesh...per te shperndare lumturi ne zemrat e atyre qe dua...!
Une buzeqe...sh...per te falur force dhe kurajo atyre qe adhuroj...!
Une buzeqesh...per te marre forca te eci perpara...!
Une buzeqesh...per t'i treguar veshtiresive qe nuk me thyejne dot...!
Une buzeqesh...per te thene qe nuk kam frike...!
Une buzeqesh...per te dashuruar jeten...!
Une buzeqesh...per te mos qare...!
Une buzeqesh...per te mbajtur larg pesimizmin...!
Une buzeqesh...per te trembur ''te keqiat''...!
Une buzeqesh...per t'i dhene ''seriozitetin'' tim te embelsuar jetes...!
Une buzeqesh...per te qene serioze...(sipas menyres sime! )
Une buzeqesh...sepse me ben te ndjehem me mire...!
Une buzeqesh...sepse me shkon...!
Une buzeqesh...sepse dukem bukur..
AIDANA HYKA - poezi -
PUTHJA E ZEZË
Velloja ime e bardhe
Mbuloma puthjen e zeze
S'dua te helmoj...
Veshtrimi mavijosur
Nuk dua te lendoj
Te pakten sonte...
Mllefit te shpirtit
Mbuloja errresiren
-E di qe ke frike
Shperfytyruar ndoshta ngjaj
Por zgjatma doren
Drejt altarit tend
Fati im...
Puthja ime e zeze
Do te te puth embel...
Velloja ime e bardhe
Mbuloma puthjen e zeze
S'dua te helmoj...
Veshtrimi mavijosur
Nuk dua te lendoj
Te pakten sonte...
Mllefit te shpirtit
Mbuloja errresiren
-E di qe ke frike
Shperfytyruar ndoshta ngjaj
Por zgjatma doren
Drejt altarit tend
Fati im...
Puthja ime e zeze
Do te te puth embel...
LEORETA XHAFERI - poezi -
DIALOG ZEMRE
E mora zemrën në duar,
e pashë me sytë mi
si përpëlitej e mjera
duke qarë,mbetur në vetmi!
Më thoshte zëri i saj:
-Të lutem ti mos ik !
Përshpëriste dhimbshëm.
-Sa frikë kam..Sa frikë… !
Fola gjatë me të,e pyeta:
-Ç’janë ato që thua?
Ti fare mo ski frikë.
Harrove që këtu më ke mua?
Shpejt fshiu lotët e gjakut,
buzëqeshi,më nuk po përpëlitej.
Qetësisht e vura në vendin e saj,
ngadalë,që fare të mos vritej.
E mora zemrën në duar,
e pashë me sytë mi
si përpëlitej e mjera
duke qarë,mbetur në vetmi!
Më thoshte zëri i saj:
-Të lutem ti mos ik !
Përshpëriste dhimbshëm.
-Sa frikë kam..Sa frikë… !
Fola gjatë me të,e pyeta:
-Ç’janë ato që thua?
Ti fare mo ski frikë.
Harrove që këtu më ke mua?
Shpejt fshiu lotët e gjakut,
buzëqeshi,më nuk po përpëlitej.
Qetësisht e vura në vendin e saj,
ngadalë,që fare të mos vritej.
KOZETA DUSHKAJ DEDJA poezi
KISHA
RËNË
Kisha rënë në gjumë
për të mos u zgjuar kurrë,
papritur erdhe Ti,
si një endërr e bukur,
si nje ender e frikshme erdhe!
Më mbaj zgjuar tani,
kam nevojë për shuuumë ngrohtësi!
Kisha rënë në gjumë
për të mos u zgjuar kurrë,
papritur erdhe Ti,
si një endërr e bukur,
si nje ender e frikshme erdhe!
Më mbaj zgjuar tani,
kam nevojë për shuuumë ngrohtësi!
Lumo Kalleshi - poezi -
PRANVERË
Ne asnje komision zgjedhor
Nuk e pranuan per kandidate,
Se nuk kishte gjuhe dimri,
Nuk kishte dhembe thellimi.
Ajo i shperfilli te gjitha kodet,
U shpall e pavarur ne fushe e ne mal
Me postera blerimi e lulezimi.
Une pranveren do te votj ne tete maj.
ROMANTIKE
Nje vetullze hene krejt e argjenduar
Me nje yll pas vetes. Kush eshte çmenduruar?
Shtegtojne te fshihen per t'u dashuruar.
Malet ngrejne kryet,u pikon ne zemer
Kur nje re thinjoshe flet e shikon venger,
Zbresin meteoret,qiejve hapin kenget.
Ne asnje komision zgjedhor
Nuk e pranuan per kandidate,
Se nuk kishte gjuhe dimri,
Nuk kishte dhembe thellimi.
Ajo i shperfilli te gjitha kodet,
U shpall e pavarur ne fushe e ne mal
Me postera blerimi e lulezimi.
Une pranveren do te votj ne tete maj.
ROMANTIKE
Nje vetullze hene krejt e argjenduar
Me nje yll pas vetes. Kush eshte çmenduruar?
Shtegtojne te fshihen per t'u dashuruar.
Malet ngrejne kryet,u pikon ne zemer
Kur nje re thinjoshe flet e shikon venger,
Zbresin meteoret,qiejve hapin kenget.
BESIANA AVDYLI Poezi
HAKMARRJE
Sonte, hakmarrje kam gatuar
Me talent shtriganesh, vullnet e perkushtim
Lotet me te hidhur qerpikeve perzgjodha
Me kripurit, me dallge e zemerim
Te hidhurit farmak te shqetesimit
Ata te pikpyetjeve te tharta limon
Dhe piken e fundit te mjalte te mbetur
Nga burim i shterrur i lumturise sone.
Dehu ne hakmarrjen time perfekt
Ne stuhi te syve, rrufe qendro e p...
PA TITULL
Si lemsh i dhimbjes mpleksur nder dite
ne xhepin e palltos ne kremastar
ndjenja, lot, nje copez shpirt
mes vargjeve te vrareKerrusur
fsheh kembet e fajit
ne rreshta germash te sfilitur
Fantazme e krimit tim pa dashje
nje poezi e lene pa titull
Sonte, hakmarrje kam gatuar
Me talent shtriganesh, vullnet e perkushtim
Lotet me te hidhur qerpikeve perzgjodha
Me kripurit, me dallge e zemerim
Te hidhurit farmak te shqetesimit
Ata te pikpyetjeve te tharta limon
Dhe piken e fundit te mjalte te mbetur
Nga burim i shterrur i lumturise sone.
Dehu ne hakmarrjen time perfekt
Ne stuhi te syve, rrufe qendro e p...
PA TITULL
Si lemsh i dhimbjes mpleksur nder dite
ne xhepin e palltos ne kremastar
ndjenja, lot, nje copez shpirt
mes vargjeve te vrareKerrusur
fsheh kembet e fajit
ne rreshta germash te sfilitur
Fantazme e krimit tim pa dashje
nje poezi e lene pa titull
DESHIRA HAXHI Hipokrisi e Bardhë
Teleshikuese e dhimbjes
dhimbje pa perjetim
mes intriga misteresh
prek lot vertetesish...
Veshur hipokrisine
poshte uniformes se bardhe
per doren mjekesore
ne meshire te fatit kalimtare.
Nje psheretime e zjarrte
nga nje trup djegur ne flake
vrare nje zemer nene qe qan
pergjigje per pyetjet e saj s'ka.
Nje lot ende i pathare
mes shpirtrash vdekur te gjalle
nje sy perbindesh kalimtare
duart te sheh jet te te fale!
dhimbje pa perjetim
mes intriga misteresh
prek lot vertetesish...
Veshur hipokrisine
poshte uniformes se bardhe
per doren mjekesore
ne meshire te fatit kalimtare.
Nje psheretime e zjarrte
nga nje trup djegur ne flake
vrare nje zemer nene qe qan
pergjigje per pyetjet e saj s'ka.
Nje lot ende i pathare
mes shpirtrash vdekur te gjalle
nje sy perbindesh kalimtare
duart te sheh jet te te fale!
KRESHNIK SOPAJ Timbri i Jetës
Timbrit te jetes,
ia shkoqa
kengen e pashuar
si te bilbilit.
Maleve te blerta,
rrepires se gerxheve!
Uji,
rrapellin,
shkumbon nen hije!
Jetes,
ia zgjodha
ngjyrerat e ylberit
amshueshem!
Ne te, pa gdhire,
muzgut te mengjesit!
Po zvarget dheu,
mbuluar me yje!
Aty,
po kullon!
Siper mollezave
te perskuqura,
djersa!
Ne dejet e honit
te punuar,
po firon!
Aty,
po mbjell jeten!
Qe perendia po e krijon!
ia shkoqa
kengen e pashuar
si te bilbilit.
Maleve te blerta,
rrepires se gerxheve!
Uji,
rrapellin,
shkumbon nen hije!
Jetes,
ia zgjodha
ngjyrerat e ylberit
amshueshem!
Ne te, pa gdhire,
muzgut te mengjesit!
Po zvarget dheu,
mbuluar me yje!
Aty,
po kullon!
Siper mollezave
te perskuqura,
djersa!
Ne dejet e honit
te punuar,
po firon!
Aty,
po mbjell jeten!
Qe perendia po e krijon!
ENXHI BARDHAJ Gjakftohtësi
Shikim dhe britmë të fuqishme,
thua se do më shkatrronte,
me nje gjakftoftësi prej ushtaraku,
dicka të mbinatyrshme kërkonte.
U bëra alegori e kushtrimit,
përgatitur për betejë
pa hamendje të veprimit,
nga t ia filloj andej- këndej.
Fillimishtë përgjoja me sy ,
të vetmin organ hetimi psikologjik
besë s po u zija syve të mi nevrik,
po as reagimit të tij
prej një ushtaraku ...por me frikë.
Mora një pamje të rënd ,
sa që flokët nga rrotullimi i ëmbël
ne formë diademi të trefishtë,
ngjajnë njëkohësishtë si një tufë pëllumbash,
si një buqetë zymbylash ,
por edhe si një lëmsh gjarpërinjesh...
thua se do më shkatrronte,
me nje gjakftoftësi prej ushtaraku,
dicka të mbinatyrshme kërkonte.
U bëra alegori e kushtrimit,
përgatitur për betejë
pa hamendje të veprimit,
nga t ia filloj andej- këndej.
Fillimishtë përgjoja me sy ,
të vetmin organ hetimi psikologjik
besë s po u zija syve të mi nevrik,
po as reagimit të tij
prej një ushtaraku ...por me frikë.
Mora një pamje të rënd ,
sa që flokët nga rrotullimi i ëmbël
ne formë diademi të trefishtë,
ngjajnë njëkohësishtë si një tufë pëllumbash,
si një buqetë zymbylash ,
por edhe si një lëmsh gjarpërinjesh...
ERJOLA NDOKAJ Poezi
UNË DHE HËNA
Bisedë e çuditshme, unë edhe hëna...
Shikim sy më sy, fjalë të pathëna...
E braktisa shpirtin, lashë veten pa gjë
Psheretiu dhe deti, por nuk tha asgje...
Yllin me të bukur, hëna ma dha...
Su ndjeva më njeri, por engjëll me krah...
E ky ylli im,akoma më bën dritë
Kaltërsine e qiellit me dhuron çdo ditë !!
KRISHTLINDJA ËSHTË DASHURI
Nëse je në errësirë, kërkoje dritën tende! Krishtlindja është dritë.
Nëse ke armiq pajtohu me ata! Krishtlindja është paqe.
Nëse njeh të varfër, ndihmoju atyre! Krishtlindja është bujari.
Nëse je i mërzitur, gëzohu! Krishtlindja është lumturi.
Nëse ke borxhe, paguaje atë! Krishtlindja është drejtësi.
Nëse ke mëkate, pendohu! Krishtlindja është hir.
Nese ...
MBREMJA
Të bukur, të lumtur, të lodhur, te rrokur..,
qyteti, mbrëmja, unë edhe ti.
Aroma e përzierë e flokut,
ngjyra e syve të tu, reflektuar në sytë e mi.
E kujt është kjo zemër që kaq shumë rreh
më fort se frymëmarrja dhe zërat tanë?
Është e jotja, a e qytetit qe s"fle...
apo ndoshta e imja me tingull këmbane?
Nuk e di ende ku mbrëmja mbaron
dhe ku fillon qyteti me zemrën e tij.
Nuk dalloj në jam unë, kur më përqafon.
apo ti që pushon, mbrenda syve të mi…
DASHURISË
O perëndeshë e gjithëpushtetshme
e universit mashkull-femër!
Bëj c'të duash me veten time
jam instrumenti yt i verbër.
Në jetë më solle edhe dhimbje
dhe shqetësime pa mbarim
po s'jam ankuar kundër tej
as me gojë e as me shkrim.
Të jam nënshtruar e të nënshtrohem
gjersa në botë të jem i gjallë
në pushtetin tënd të përbotshëm
më pëlqen të jem skllav...
Ma ktheve gjuhën në përcartje
më bëre plak me shpirt fëmijë
herë më hodhe qefin krahëve
herë më ngrite gjer në yje.
Më hidh në zjarr, në det, në ferr!
Më hidh në baltë, më hidh në hon!
Vec të lutem mos më lër...
në atë vend ku ti mungon!
SYTË E DASHURISË
Do e krahasoja dashurine me zjarrin
Me ngjyren e diellit ne perendim
Me rrufene qe thyen dhe varrin
Me diamantin qe fal ndiçim.
Me lulen e pare ne pranvere
Me ylberin qe bresherin ndal
Me mallin qe shtohet,sa here fryen ere
Me rahjet unike qe zemres i fal.
Me syte e dashurise un preka qiellin
Ne syte e dashurise... enderrova
Me forcen qe me dhà, perqafova diellin.
Ne syte e saj... u rrita dhe dashurova !
AROMA E JETËS
Si nje femi ninullen akoma ndjej
sepse ti e rrit zemrën time
për një moment të përulem
jam e gezuar, e qete....te dua jeta ime !
Vetëm YJE të dashurisë përqafuam
per zemren një lot nuk mjafton
të tjera janë endrra që nuk i takuam .
ndoshta kjo është qe me lëndon
Ndaj sot thithi aromen tende
dëgjoj edhe ato që nuk thua
vleren e diteve tua e kam ne mendje
prandaj te perqafoj fort....te mbaj gjithkund me mua !
PËR TY NËNA IME
Shpirti im është përmalluar
eshtë tretur bërë shkumë
Ka shumë kohë s’të kam takuar
Të dua nënë të dua shumë.
Syri im është duke qarë
Po rrjedh lot tamam si shi,
kaluan muaj pa te parë
kaluan dite nënë , që s’rri me ty.
Goja ime rri e heshtur
ska dëshirë të nxjerr më fjalë
shpirti im është shumë i etur
e dogji malli për ty o nënë.
Këmba ime s’do të ecë
si një lis qëndron në vënd,
s’di ç’të bëjë këmba e shkretë
do të vij në drejtimin tënd.
Ti je hëna që dritë bën
me këtë dritë gjej rrugën unë
ti çdo dhembje ma shëron
të dua nënë të dua shumë....
Bisedë e çuditshme, unë edhe hëna...
Shikim sy më sy, fjalë të pathëna...
E braktisa shpirtin, lashë veten pa gjë
Psheretiu dhe deti, por nuk tha asgje...
Yllin me të bukur, hëna ma dha...
Su ndjeva më njeri, por engjëll me krah...
E ky ylli im,akoma më bën dritë
Kaltërsine e qiellit me dhuron çdo ditë !!
KRISHTLINDJA ËSHTË DASHURI
Nëse je në errësirë, kërkoje dritën tende! Krishtlindja është dritë.
Nëse ke armiq pajtohu me ata! Krishtlindja është paqe.
Nëse njeh të varfër, ndihmoju atyre! Krishtlindja është bujari.
Nëse je i mërzitur, gëzohu! Krishtlindja është lumturi.
Nëse ke borxhe, paguaje atë! Krishtlindja është drejtësi.
Nëse ke mëkate, pendohu! Krishtlindja është hir.
Nese ...
MBREMJA
Të bukur, të lumtur, të lodhur, te rrokur..,
qyteti, mbrëmja, unë edhe ti.
Aroma e përzierë e flokut,
ngjyra e syve të tu, reflektuar në sytë e mi.
E kujt është kjo zemër që kaq shumë rreh
më fort se frymëmarrja dhe zërat tanë?
Është e jotja, a e qytetit qe s"fle...
apo ndoshta e imja me tingull këmbane?
Nuk e di ende ku mbrëmja mbaron
dhe ku fillon qyteti me zemrën e tij.
Nuk dalloj në jam unë, kur më përqafon.
apo ti që pushon, mbrenda syve të mi…
DASHURISË
O perëndeshë e gjithëpushtetshme
e universit mashkull-femër!
Bëj c'të duash me veten time
jam instrumenti yt i verbër.
Në jetë më solle edhe dhimbje
dhe shqetësime pa mbarim
po s'jam ankuar kundër tej
as me gojë e as me shkrim.
Të jam nënshtruar e të nënshtrohem
gjersa në botë të jem i gjallë
në pushtetin tënd të përbotshëm
më pëlqen të jem skllav...
Ma ktheve gjuhën në përcartje
më bëre plak me shpirt fëmijë
herë më hodhe qefin krahëve
herë më ngrite gjer në yje.
Më hidh në zjarr, në det, në ferr!
Më hidh në baltë, më hidh në hon!
Vec të lutem mos më lër...
në atë vend ku ti mungon!
SYTË E DASHURISË
Do e krahasoja dashurine me zjarrin
Me ngjyren e diellit ne perendim
Me rrufene qe thyen dhe varrin
Me diamantin qe fal ndiçim.
Me lulen e pare ne pranvere
Me ylberin qe bresherin ndal
Me mallin qe shtohet,sa here fryen ere
Me rahjet unike qe zemres i fal.
Me syte e dashurise un preka qiellin
Ne syte e dashurise... enderrova
Me forcen qe me dhà, perqafova diellin.
Ne syte e saj... u rrita dhe dashurova !
AROMA E JETËS
Si nje femi ninullen akoma ndjej
sepse ti e rrit zemrën time
për një moment të përulem
jam e gezuar, e qete....te dua jeta ime !
Vetëm YJE të dashurisë përqafuam
per zemren një lot nuk mjafton
të tjera janë endrra që nuk i takuam .
ndoshta kjo është qe me lëndon
Ndaj sot thithi aromen tende
dëgjoj edhe ato që nuk thua
vleren e diteve tua e kam ne mendje
prandaj te perqafoj fort....te mbaj gjithkund me mua !
PËR TY NËNA IME
Shpirti im është përmalluar
eshtë tretur bërë shkumë
Ka shumë kohë s’të kam takuar
Të dua nënë të dua shumë.
Syri im është duke qarë
Po rrjedh lot tamam si shi,
kaluan muaj pa te parë
kaluan dite nënë , që s’rri me ty.
Goja ime rri e heshtur
ska dëshirë të nxjerr më fjalë
shpirti im është shumë i etur
e dogji malli për ty o nënë.
Këmba ime s’do të ecë
si një lis qëndron në vënd,
s’di ç’të bëjë këmba e shkretë
do të vij në drejtimin tënd.
Ti je hëna që dritë bën
me këtë dritë gjej rrugën unë
ti çdo dhembje ma shëron
të dua nënë të dua shumë....
ANILA KRUTI Zjarr dashurie
Nje grusht me yje
mbi shtratin e henes,
kete nate do t`i shperndaj.
E mjalte...
Diellore...
Sonte,djeg zjarr...
Zjarr dashurie per naten e pare!
Vezullim yjesie ,gjithkund rrethuar.
Petale lulesh mbi trupin tim,shtruar.
Mbi buzen tende ujshem ,vesuar.
Si shira yjesh,nis
mbi trup te te bie.
Te puth...
e zjarrte, me afsh dashurie.
Mbyll syte
dhe magjine qiellore
kete nate e ndjej pafundesisht...
Teksa ti peshperit:"Me cmende,shpirt..."
mbi shtratin e henes,
kete nate do t`i shperndaj.
E mjalte...
Diellore...
Sonte,djeg zjarr...
Zjarr dashurie per naten e pare!
Vezullim yjesie ,gjithkund rrethuar.
Petale lulesh mbi trupin tim,shtruar.
Mbi buzen tende ujshem ,vesuar.
Si shira yjesh,nis
mbi trup te te bie.
Te puth...
e zjarrte, me afsh dashurie.
Mbyll syte
dhe magjine qiellore
kete nate e ndjej pafundesisht...
Teksa ti peshperit:"Me cmende,shpirt..."
ANILA DAHRIU
NESËR DITA
PËRSËRI DO LINDË
E thirra, e thirra hijen e vdekjes,
E thirra pranë të shtrinte shtrate
Si të komës foshnje, në dritë të pa dalë
Të humbur si flutur pa krahë.
Nën zë e fshehur pas hijes së saj,
Këtë lutje këndoj.
Si bilbili i dashuruar të kërkoj,
Por nuk e di, Ti a më dëgjon?
Retë e kaltra braktisën qiellin.
Jeta, tjetër kuptim kish marre.
Unë – përgjonjëse, mengjesin, krahët nxitoj,
Ato, në botë endërrash më çojnë.
Në botë trillimesh,në rrëzën e saj unë fshihem,
Si një rrëke buzë lumit ujëvarë të prehem.
Nuk më ke dashur, thirra,
Ujvara derdhi ngricë,
Nata u trishtua,fjalët ngarkoi,yjet u shuan.
Unë si një zog mëngjesin cicërova,
Ti fshiheshe si një grerëz tjetërsuar.
Sytë njollë trishtimi,sytë nota vajtimi,
Buzët prekën notat me himnin e lamtumirës.
Perse i dashur?
Kur zbardhi mëngjesi,
Dita braktisi lulet e ndijimit.
Ti, braktise këtë barkë mes detit tallaz.
Ajo flutur e bardhë në hapësira qiellore
Nuk kerkoi vetmi,
Ndoshta, ndoshta vetëm pak dashuri.
Trokiti si shtërngatë në terr vetmie koha jote,
Gjymtimi i hakmarrjes së verbër kërkoi shpagim.
E verbër, e pakuptimtë në qiellin e zi,
Shëmtim i gënjeshtërt i dha flakë shkatërimi.
Ra gjethja,ndoshta e fundit në këtë vjeshte mëkatare,
E venitur nga përbuzja, zemra e brishtë e lendoi,
Shtratin e fundit të prehjes së saj.
U rrëzuan themelet,
Premtimi - ndjenjë u shua.
Një enigmë ngriti kryet
Me trishtimin shok, udhe tok lidhën pendimin.
Të kam dashur në ëndrra zanash,
Të kam ndjer si kitarë të vetmuar,
Kitarë të braktisur në breg shkretëtire.
Hapat e zbathur vrapojnë
Të rrëmbejnë kulmin muzikor.
E pamërshirshme jetëferr.
Ligjet si shkëmbinj troditën zjarrin,
Një litar nyje lidhi fatin,
Si mekatar mes yjesh të renduar mërguam.
Ndoshta nuk të prekën krelat e lënduara
Si tokëz e shteruar,
Nga shuplakat njerëzore,
Pa dhimbje,pa dashuri.
Braktisja, mohimi, urrejtja nuk shtegëtuan,
Qëndruan në pritje ziliqarë të mengjezit..
Do ti harrosh lehtë sytë e mi,
Kaq shpej? Ky mendim me trishton!
Unë si qyqe do të vajtoj
Në një cep dritarje.
Lotët prekin sytë e perënduar,
Është kenga ime atje ku je frymëzuar.
Këngë lotësh, këngë largimi,
Në ëndërr një flutur përgjon.
Tej një rruge të largët,
Unë iki i dashuri im i dlirë.
Iki të jetoj e lirë, oh ç'dëshirë,
Ç’marrezi ! Të afërmit, mallkim
Midis dëshirës, ndarjes, premtimit.
Eci kokëulur si një kalë i bardhë
Mes errësirës kryeneçe.
Në goje humnerë tek më pret,
Me grusht një shtytje degdisa.
Ndoshta e largëta më mundon,
Por ty vdekja nuk të perkedhel.
Jam krahë fluture
Ndër sy hënën ndiçojnë.
Do të të pres një jetë,
Jo e vetmuar,
Në ëndërr kam pranë dashurinë zanë.
Ditë e largët më qendro pranë,
Eja,eja
Në gjoksin tim shpëtimtar.
Ndjeja si një fishekzjarr u shua në të madhin qiell,
Si re e vogël kishte ngritur krye,
Si shtrëngatë u largua tej kokëulur.
Ah,do të zbrisnin shkëmbinjtë,
Nëse do të mundeshin
Të përbysnin fjalën, të dua.
Të citoja veç fjalë mëkatare nuk mundesha.
Dikur ti këndoje të emblën dashuri,
Të dua, të dua si qielli si dragua.
Ik, të thashë dikur, në një natë yjesh acar,
Nuk dëgjuan sirenat,rruga e tyre
Arratinë kish marrë e shtërnguar.
Si një endërr e bardhë rreth meje u lakove,
Si ëngjëll më këndove
Ndaj dashurinë më premtove.
Notat valzojnë si shpetim,
Veç rrjeta thithje defrimi epshëror
Dhimbjen e zemrës së çarë tej vetes kishte ndarë.
Vështrove rreth yjeve, ju lute ndriçimit verbues.
Ndër krye nata kish rënë,
Rrugëve vjeshtake kish zënë,
Hidhte gjethe radhë me radhë
Si gërma harrimi në ditar të rremë.
U venita, u vyshka,
Shuplaka e nxehtë, si rrebesh plot egërsi,
Tutje vështrimin plagosi.
Nuk e kuptoja këtë perde të braktisur
Në fushë gjelbërimi të vrarë.
Një qen i plagosur shqyente
Krelat e bardha të hedhura dikur në shtrate.
Eca rrugës, mbartja vetëm trishtimin.
Ndër duart e mia, nata,
Një tufë karafilash të tharë
Kish përcjellë për funerale.
Një hije më ndjek pas, klthet si e çmëndur:
“Ik tutje ferrit të mallkuar,
Nuk ka dashuri, nuk ka dritë,
Atje mes përbindshave klith,
Paguaj mëkatin e dënuar…Cili ishte valle?
Jetë e zymtë, si varg zinxhiresh
Trupin tend, atje,
Do ta ndjekin zvarrë edhe shekujt që vijnë,
Fytyrës gri do të rrjedhin si mallkim.
I errët, i erret ky mallkim do të jetë
Dhe veç pagim do të ndiesh.
Përbuzja do të gerdheshet,
Urrejtja do të gjymtojë,
Harresa do të fshijë nën dhe pluhur kockash.
Nuk ka dashuri për ty, për mua,
Veshët shurdhohen
Si orteqe nga malli.
Oh, kjo botë me mjegull trishtimi
Harroi përkëdheljet dhe thirri hidhërimin.
Dikur afër stacionit
Vështruam egërsisht njëri-tjetrin.
Përkëdheljet e freskëta u shuan.
Hidherimi, u dritësua përsëri nëpër rrugët e shpresës.
E brishtë dhe lozonjare isha dikur,
Tani vdekja kerkon krahë,
Dashuria sytë m’i mohoi, më mallkoi si e paudhë.
Nga gjiri i saj rrodhi gjaku i zi,
Fjalët djalli i kish shkelur me goxhet pa shkëlqim.
E zemëruar vrapova si e marrë,
Dimri i egër më ndiqte hap pas hapi.
Unë, prisja mëngjesin pranveror,
Do vijnë dallandyshet valle?
Qiellit puthje i dërgova,
Buzët e coptuararrodhën gjak ,
Sytë ëndërrues kaltërsisë lot i dërguan.
Fluturake drejt zgjimit,
Kërkoja pafajsinë
Bashkëudhëtare me dallgët e zemrës.
Ti,dëgjo refimin tim,
Jeta nuk është lojë e brishtë.
Hapat hedh dita,
Tej dejeve të saj ëndërroj.
Përkrah imazhit tend
Harroj, veç bregën qortoj.
Eci,vrapoj, nuk ndalem,
E sigurtë, e qetë, endërrimtare.
Nuk vajtoj, nuk trishtoj,
Tutje shtyj retë e zeza,
Kërkoj hapësirë të thith, dashuri, veç dashuri.
Do kalojë kjo natë, do kalojë me dhimbje.
Nesër, një ditë e re do të agojë!
E thirra, e thirra hijen e vdekjes,
E thirra pranë të shtrinte shtrate
Si të komës foshnje, në dritë të pa dalë
Të humbur si flutur pa krahë.
Nën zë e fshehur pas hijes së saj,
Këtë lutje këndoj.
Si bilbili i dashuruar të kërkoj,
Por nuk e di, Ti a më dëgjon?
Retë e kaltra braktisën qiellin.
Jeta, tjetër kuptim kish marre.
Unë – përgjonjëse, mengjesin, krahët nxitoj,
Ato, në botë endërrash më çojnë.
Në botë trillimesh,në rrëzën e saj unë fshihem,
Si një rrëke buzë lumit ujëvarë të prehem.
Nuk më ke dashur, thirra,
Ujvara derdhi ngricë,
Nata u trishtua,fjalët ngarkoi,yjet u shuan.
Unë si një zog mëngjesin cicërova,
Ti fshiheshe si një grerëz tjetërsuar.
Sytë njollë trishtimi,sytë nota vajtimi,
Buzët prekën notat me himnin e lamtumirës.
Perse i dashur?
Kur zbardhi mëngjesi,
Dita braktisi lulet e ndijimit.
Ti, braktise këtë barkë mes detit tallaz.
Ajo flutur e bardhë në hapësira qiellore
Nuk kerkoi vetmi,
Ndoshta, ndoshta vetëm pak dashuri.
Trokiti si shtërngatë në terr vetmie koha jote,
Gjymtimi i hakmarrjes së verbër kërkoi shpagim.
E verbër, e pakuptimtë në qiellin e zi,
Shëmtim i gënjeshtërt i dha flakë shkatërimi.
Ra gjethja,ndoshta e fundit në këtë vjeshte mëkatare,
E venitur nga përbuzja, zemra e brishtë e lendoi,
Shtratin e fundit të prehjes së saj.
U rrëzuan themelet,
Premtimi - ndjenjë u shua.
Një enigmë ngriti kryet
Me trishtimin shok, udhe tok lidhën pendimin.
Të kam dashur në ëndrra zanash,
Të kam ndjer si kitarë të vetmuar,
Kitarë të braktisur në breg shkretëtire.
Hapat e zbathur vrapojnë
Të rrëmbejnë kulmin muzikor.
E pamërshirshme jetëferr.
Ligjet si shkëmbinj troditën zjarrin,
Një litar nyje lidhi fatin,
Si mekatar mes yjesh të renduar mërguam.
Ndoshta nuk të prekën krelat e lënduara
Si tokëz e shteruar,
Nga shuplakat njerëzore,
Pa dhimbje,pa dashuri.
Braktisja, mohimi, urrejtja nuk shtegëtuan,
Qëndruan në pritje ziliqarë të mengjezit..
Do ti harrosh lehtë sytë e mi,
Kaq shpej? Ky mendim me trishton!
Unë si qyqe do të vajtoj
Në një cep dritarje.
Lotët prekin sytë e perënduar,
Është kenga ime atje ku je frymëzuar.
Këngë lotësh, këngë largimi,
Në ëndërr një flutur përgjon.
Tej një rruge të largët,
Unë iki i dashuri im i dlirë.
Iki të jetoj e lirë, oh ç'dëshirë,
Ç’marrezi ! Të afërmit, mallkim
Midis dëshirës, ndarjes, premtimit.
Eci kokëulur si një kalë i bardhë
Mes errësirës kryeneçe.
Në goje humnerë tek më pret,
Me grusht një shtytje degdisa.
Ndoshta e largëta më mundon,
Por ty vdekja nuk të perkedhel.
Jam krahë fluture
Ndër sy hënën ndiçojnë.
Do të të pres një jetë,
Jo e vetmuar,
Në ëndërr kam pranë dashurinë zanë.
Ditë e largët më qendro pranë,
Eja,eja
Në gjoksin tim shpëtimtar.
Ndjeja si një fishekzjarr u shua në të madhin qiell,
Si re e vogël kishte ngritur krye,
Si shtrëngatë u largua tej kokëulur.
Ah,do të zbrisnin shkëmbinjtë,
Nëse do të mundeshin
Të përbysnin fjalën, të dua.
Të citoja veç fjalë mëkatare nuk mundesha.
Dikur ti këndoje të emblën dashuri,
Të dua, të dua si qielli si dragua.
Ik, të thashë dikur, në një natë yjesh acar,
Nuk dëgjuan sirenat,rruga e tyre
Arratinë kish marrë e shtërnguar.
Si një endërr e bardhë rreth meje u lakove,
Si ëngjëll më këndove
Ndaj dashurinë më premtove.
Notat valzojnë si shpetim,
Veç rrjeta thithje defrimi epshëror
Dhimbjen e zemrës së çarë tej vetes kishte ndarë.
Vështrove rreth yjeve, ju lute ndriçimit verbues.
Ndër krye nata kish rënë,
Rrugëve vjeshtake kish zënë,
Hidhte gjethe radhë me radhë
Si gërma harrimi në ditar të rremë.
U venita, u vyshka,
Shuplaka e nxehtë, si rrebesh plot egërsi,
Tutje vështrimin plagosi.
Nuk e kuptoja këtë perde të braktisur
Në fushë gjelbërimi të vrarë.
Një qen i plagosur shqyente
Krelat e bardha të hedhura dikur në shtrate.
Eca rrugës, mbartja vetëm trishtimin.
Ndër duart e mia, nata,
Një tufë karafilash të tharë
Kish përcjellë për funerale.
Një hije më ndjek pas, klthet si e çmëndur:
“Ik tutje ferrit të mallkuar,
Nuk ka dashuri, nuk ka dritë,
Atje mes përbindshave klith,
Paguaj mëkatin e dënuar…Cili ishte valle?
Jetë e zymtë, si varg zinxhiresh
Trupin tend, atje,
Do ta ndjekin zvarrë edhe shekujt që vijnë,
Fytyrës gri do të rrjedhin si mallkim.
I errët, i erret ky mallkim do të jetë
Dhe veç pagim do të ndiesh.
Përbuzja do të gerdheshet,
Urrejtja do të gjymtojë,
Harresa do të fshijë nën dhe pluhur kockash.
Nuk ka dashuri për ty, për mua,
Veshët shurdhohen
Si orteqe nga malli.
Oh, kjo botë me mjegull trishtimi
Harroi përkëdheljet dhe thirri hidhërimin.
Dikur afër stacionit
Vështruam egërsisht njëri-tjetrin.
Përkëdheljet e freskëta u shuan.
Hidherimi, u dritësua përsëri nëpër rrugët e shpresës.
E brishtë dhe lozonjare isha dikur,
Tani vdekja kerkon krahë,
Dashuria sytë m’i mohoi, më mallkoi si e paudhë.
Nga gjiri i saj rrodhi gjaku i zi,
Fjalët djalli i kish shkelur me goxhet pa shkëlqim.
E zemëruar vrapova si e marrë,
Dimri i egër më ndiqte hap pas hapi.
Unë, prisja mëngjesin pranveror,
Do vijnë dallandyshet valle?
Qiellit puthje i dërgova,
Buzët e coptuararrodhën gjak ,
Sytë ëndërrues kaltërsisë lot i dërguan.
Fluturake drejt zgjimit,
Kërkoja pafajsinë
Bashkëudhëtare me dallgët e zemrës.
Ti,dëgjo refimin tim,
Jeta nuk është lojë e brishtë.
Hapat hedh dita,
Tej dejeve të saj ëndërroj.
Përkrah imazhit tend
Harroj, veç bregën qortoj.
Eci,vrapoj, nuk ndalem,
E sigurtë, e qetë, endërrimtare.
Nuk vajtoj, nuk trishtoj,
Tutje shtyj retë e zeza,
Kërkoj hapësirë të thith, dashuri, veç dashuri.
Do kalojë kjo natë, do kalojë me dhimbje.
Nesër, një ditë e re do të agojë!
MAJLINDA RAMA
E kafshova dhunshëm ndjenjën time një natë shtatori. Ia gjakosa aortat, ia mbyta zemrën me dënesje dhe fytyrën ia shëmtova kafshërisht. Kanibalja e paskrupullt - fjala ime, ia çorri sytë dhe përdhunoi trupin e tyre, trembur e tkurrur befasisht.
Verbëria paqëtoi në gjithë qenien time, duke u tkurrur egër. Karriera e shkëlqyer e puthjeve vanitet, një gjithëditë që dekompozohet dhe unë që s’jam më unë…
….Shpirt! Ku i kisha degdisur unë fjalët për ty?
Ç’ishte gjithë ajo blasfemi tingujsh?....
Verbëria paqëtoi në gjithë qenien time, duke u tkurrur egër. Karriera e shkëlqyer e puthjeve vanitet, një gjithëditë që dekompozohet dhe unë që s’jam më unë…
….Shpirt! Ku i kisha degdisur unë fjalët për ty?
Ç’ishte gjithë ajo blasfemi tingujsh?....
RINA KOLONJA
ROZAFA E DETIT
Po c' ndodhi valle keshtu?
Shkembinj rane mbi det
a deti u be gur?
Ne gjirin e nenes
dy docka ngulur fort,
i tretur ne det
s'dallohet nje lot...
Shqyen nena syte
perpin llahtari,
me shpirt te vrerosur
nje brenge te ngrire.
Mes ujit tretur
nxjerr engjellin e delire,
vec qe ta mekoje
me gjirin e mpire.
Ky qumesht i kripur
c'po rrjedhka currile;
e ninull,c' engjell, c'mall
varrose ti, mezokanal???
Po c' ndodhi valle keshtu?
Shkembinj rane mbi det
a deti u be gur?
Ne gjirin e nenes
dy docka ngulur fort,
i tretur ne det
s'dallohet nje lot...
Shqyen nena syte
perpin llahtari,
me shpirt te vrerosur
nje brenge te ngrire.
Mes ujit tretur
nxjerr engjellin e delire,
vec qe ta mekoje
me gjirin e mpire.
Ky qumesht i kripur
c'po rrjedhka currile;
e ninull,c' engjell, c'mall
varrose ti, mezokanal???