ENERTIN DHASKALI



DASHURI MËNGJESI

Mëngjesi erdhi kaq i brishtë,
Një rreze luan sot me mua,
Në kraharor një rremb i trishtë,
Më shtyn të them prapë – të dua.

Magjia heshtjen e pështyn
Dhe unë vështrimin hedh mbi ty,
Nuk e kuptoj se cili dryn,
Sot po t’i kyç të bukurit sy.

Se unë të dua me mëngjesin,
Të dashuroj me vetëtima,
Dhe vdes mbi ty me gjithë pasionin
Që më hedh mbi zemër jeta.

Ti bëj ç’të duash mikja ime,
Më urre po s’pate shpirt,
Unë prapë do ngrihem përmbi dhimbje,
Do klith – të dua, prapë, sërish.

KAM MALL PËR NJË ËNGJËLL

Loti u bë det në syrin tim,
I përmbyti luginat e endjeve,
Më mungon i zjarrti vështrim,
Ëngjëlli që më çliron prej dhimbjeve…

SA SHUMË HESHTJE      

Ti mund të heshtësh mikja ime,
Shpeshherë heshtja flet më shumë,
Por mos harro se më shkakton dhimbje,
Se më le të tretem, i pagjumë.

Dhe kështu, mbi mua heshtja bën fole,
Dhe mbi qerpikë më var lotët e trishtimit,
Dhe më përmbytet shpirti nën dyshime,
Me dallgë ndjenjash në rrugën e kthimit.

Çdo të thuash o heshtje tinzare
Me këto klithma vështrimesh pa jetë,
Në cilën skutë ëndrrat i humbe,
Ku vallë ylli i ndjenjave t’u tret?!

E brishtë endesh nëpër endje,
Humbet mes joshjesh vrastare pa fund,
Aroma lulesh që zgjojnë përgjumje,
Gjumë që ëndrrat e vdekjes m’i përkund.

Kaq larg dhe afër, si një zog përjetësie
Që flatrat e brishta m’i përplas në fytyrë,
Trembem mos era e kohës të vret dhe bie
Në vorbullën e dhimbjes, nën qiellin humnerë.

Sot nuk paskam lotë në sytë e lagur,
Vetëm kripa e kujtimeve më mbeti mbi ta,
Në purgator ma çuan zemrën e etur,
Mbi lumin e zjarrtë, zemra fatkeqe më ra.

O zot, sa shumë heshtje më solli,
Kjo vetëtimë ndjenjash mbi shpirt,
Në këto ditë të zhurmshme më kryqëzoi,
Ma gjakosi zemrën si një Krisht…

KUSH JE TI?

Kush je ti o ëngjëll i kristaltë,
Të njoha sot, apo ke jetuar brenda meje,
Je nimfë që vrapon nëpër botë,
Apo ëndërr që më rrjedh nëpër deje?!

Në sytë e mi ti dridhesh ngadalë
Si një petale e brishtë trëndafili,
Rrezja e mëngjesit mbi ty u ndal
Dhe mijëra copëza ndjenjash të fali.

Mendimi noton ëndrraprishur
Në liqenin ndjellës të syve të tu,
 Klith nën emocione ndjenja e fshehur,
Mbytet zemra ime në qiellin blu.

 Unë fluturoj përmes vështrimeve të tua,
 Aty ku akulli me zjarrin bëjnë dashuri,
Dhe trembem mos digjem, trembem mos ngrij,
Kam frikë se më tretesh si ylberi në shi…

SI MË HARROVE SOT?!

Si vallë me harrove sot o klithmë ndjenjash,
Jam bebe jetim pa puthjen tënde të flurtë,
Mos humbe e përgjumur nëpër pyje ëndrrash,
Apo u trete si vesë mbi qytetin e gurtë?!

Unë të prita të më vije si çdo mbrëmje,
Të më shkrije në orgazmat e gjoksit të ngrohtë,
Më mungon zëri yt që di të fshijë çdo dhimbje,
Jam bebe jetim pa puthjen tënde të flurtë…