SHKODER LOCE
Kurr skam ken, si sot lakmue,
per njat Shkoder, rraze nji mali.
N'breg t'liqenit, n'kodra rrethue,
... nuse e veshun, n'krah t'Cukalit.
Per njat vel' qe ti ke veshun.
Per njat' kang' qe s'ke t'ndalue.
Per njat' gaz' qe je tuj qeshun.
Nuk m'len kurr per me t'harrue.
B R E S H K A
Pash njat Zot breshke due me m'thane:
Pse gjithmon ti rrin ngarkue?
Shkon e vjen gjithkund ne kame
e shp'in' tande s'din m'i l'shue?
Ah moj breshke sa t' kam lakmie..
Sa mire sh'pin' ti din me e rujte.
Rand shetit si Sulltanie.
E n'shtpi t'huej s'tkande me bujte.
Nan e babe , vella e moter,
n'tana g'zimet ti i th'ret,
hane e pine e knaqen n'sofer
e madej gjithkush n'shtpi t'vet.
Kaq shum mall paske ti breshke?
Per sh'pin tande ku ke lind
edhe un kishe me dashte
Me e majtun, njiher n'shpin.
Shi e bore jashte tuj ramun,
same shpejt ti n'shtpi je fut'.
Kurse mue, m'asht dasht m'u lagun
e me ju lut, dikujt m'u struk.
Tash sa vjet un jam largue,
oh..sa sh'pija un kam ndrrue.
T'bukra t'lyeme e t'rregullueme,
por asnjena s'asht per mue.
Kishe dashte njiher me e marre,
n'kyt vend t'huej ku jam tuj rrnue.
E me i ftue tan miqte me rradhe.
Me sh'pi teme me u krenue.
M'fal moj breshke se jam marrue.
Vetem shpia s'ma s'ma hjek mallin.
Mue tan Shkodra m'ka mungue.
Vec Shqipnia ma qan hallin.
Paske kenun ti fatlume.
Perennia e paska nda.
Ti n'sh'pi tande t'jesh e g'zume.
E na si qiftja me u shpernda.
Dit per dit kam me t'kujtue
Se ti mallin mue ma hjek'.
Tuj ndej bashke e kam kuptue.
"Guri i rand ne (sh'pi) vend te vet.
TOK‘ E PASHPERBLYER
Perse toka nxjerr uje te kulluar?
Kur ne me plehna e mbushim cdo dit‘.
A nuk Ju ngjan, si njeri i moshuar?
Qe kurr s’ja njohem, asnji merit’?
O tok’ e halleve qe ne t’i shtuam.
Zermermadhe prap, na ngop me fryme.
Me uje te fresket sa her’ qe duam.
Me bukurite mahnitese qe kurr’ s’ti shlym’.
MIGJENI
Ti i dhé dritë shpirtrave të sakatosur,
dhe vargun e ktheve në llavë vullkani;
sa shumë i këndove shtatores së ngurrosur,
mbi plagët e trupit vajtove vatanin.
Tek moll’ e ndalueme e çove ti kangën
ku uria lakmonte njëherë me u shue,
ah..ligji, polici, ia prishën andërren
e kanga jote vazhdoi me ligjërue.
Athërë ngrite grushtin, malin me qëllue,
dhe jehona vargun e ktheu në argjend,
se me fjalë urinë s'mundesh me i shue,
ndaj sot grushti yt ba asht legjendë.
Vargun rinisë, në flakë ti e ndeze,
hare e gaz si kurrë ndër mote,
tanë botën i fale, pranverë ti ndjeve:
"qeshu rini, qeshu, se bota asht e jote".
Kurr skam ken, si sot lakmue,
per njat Shkoder, rraze nji mali.
N'breg t'liqenit, n'kodra rrethue,
... nuse e veshun, n'krah t'Cukalit.
Per njat vel' qe ti ke veshun.
Per njat' kang' qe s'ke t'ndalue.
Per njat' gaz' qe je tuj qeshun.
Nuk m'len kurr per me t'harrue.
B R E S H K A
Pash njat Zot breshke due me m'thane:
Pse gjithmon ti rrin ngarkue?
Shkon e vjen gjithkund ne kame
e shp'in' tande s'din m'i l'shue?
Ah moj breshke sa t' kam lakmie..
Sa mire sh'pin' ti din me e rujte.
Rand shetit si Sulltanie.
E n'shtpi t'huej s'tkande me bujte.
Nan e babe , vella e moter,
n'tana g'zimet ti i th'ret,
hane e pine e knaqen n'sofer
e madej gjithkush n'shtpi t'vet.
Kaq shum mall paske ti breshke?
Per sh'pin tande ku ke lind
edhe un kishe me dashte
Me e majtun, njiher n'shpin.
Shi e bore jashte tuj ramun,
same shpejt ti n'shtpi je fut'.
Kurse mue, m'asht dasht m'u lagun
e me ju lut, dikujt m'u struk.
Tash sa vjet un jam largue,
oh..sa sh'pija un kam ndrrue.
T'bukra t'lyeme e t'rregullueme,
por asnjena s'asht per mue.
Kishe dashte njiher me e marre,
n'kyt vend t'huej ku jam tuj rrnue.
E me i ftue tan miqte me rradhe.
Me sh'pi teme me u krenue.
M'fal moj breshke se jam marrue.
Vetem shpia s'ma s'ma hjek mallin.
Mue tan Shkodra m'ka mungue.
Vec Shqipnia ma qan hallin.
Paske kenun ti fatlume.
Perennia e paska nda.
Ti n'sh'pi tande t'jesh e g'zume.
E na si qiftja me u shpernda.
Dit per dit kam me t'kujtue
Se ti mallin mue ma hjek'.
Tuj ndej bashke e kam kuptue.
"Guri i rand ne (sh'pi) vend te vet.
TOK‘ E PASHPERBLYER
Perse toka nxjerr uje te kulluar?
Kur ne me plehna e mbushim cdo dit‘.
A nuk Ju ngjan, si njeri i moshuar?
Qe kurr s’ja njohem, asnji merit’?
O tok’ e halleve qe ne t’i shtuam.
Zermermadhe prap, na ngop me fryme.
Me uje te fresket sa her’ qe duam.
Me bukurite mahnitese qe kurr’ s’ti shlym’.
MIGJENI
Ti i dhé dritë shpirtrave të sakatosur,
dhe vargun e ktheve në llavë vullkani;
sa shumë i këndove shtatores së ngurrosur,
mbi plagët e trupit vajtove vatanin.
Tek moll’ e ndalueme e çove ti kangën
ku uria lakmonte njëherë me u shue,
ah..ligji, polici, ia prishën andërren
e kanga jote vazhdoi me ligjërue.
Athërë ngrite grushtin, malin me qëllue,
dhe jehona vargun e ktheu në argjend,
se me fjalë urinë s'mundesh me i shue,
ndaj sot grushti yt ba asht legjendë.
Vargun rinisë, në flakë ti e ndeze,
hare e gaz si kurrë ndër mote,
tanë botën i fale, pranverë ti ndjeve:
"qeshu rini, qeshu, se bota asht e jote".