MALL
Kurrë nuk heshta së menduari për ty ,
Ndër më të bukurat vende veç ti më je ,
Kam shumë mallë të shoh me sy ,
Gjithmonë ëndërroj , për ty o atëdhe.
Shumëherë ndjehem e dëshpëruar ...
Melankolia më mbulon dhe mbytem në lot ,
Veten e pyes , pse kaq vite e larguar ?!
Malli më tret , por tek ty nuk po vij dot !
Festat vijnë dhe shkojnë..
dhe ne tej larg si të vetmuar ngelëm ,
Të harruar si zogj në mjergullnaj ,
Ku dhe qielli bëhet syverbër ,
Dhe ne të braktisur , si shpirtëra të pafaj !
Durimi nganjëherë soset ,
Dhe hollohet si ajo fija në këputje ,
Zëri i merakosur oshëtinë në rrëkenë e mallit ,
Por në errësirën e thellë përsëri diku zhduket !
Mendimet më shpërndahen gjithandej ,
Ashtu si natën rrezet e hënës ,
Dhe unë e arratisur gjithnjë në shtegëtime ,
Pres zogjtë e pranverës t'ja marrin këngës,
Me shpresën që të kthehem në vendlindje .
Vijnë mendimet si për çudi ,
Dhe ç'do gjë përreth të duket sikur tundet ,
Gënjej veten me ndonjë varg dhe poezi ,
Por malli për vendlindjen , është një mallë që nuk shuhet !!