Aferdita Kraja Borici
A KAM FAJ UNË?
A kam faj une, qe jam large qytetit tim.
Kush ka faj kete e di..
Po cfar te bej......
Me eshte ngjirur zeri
Me eshte drynosur brenda shpirtit tim
Kjo ikje e mallkuar
Nga qyteti im
Ne kete vend s'te njeh njeri
Je nji hije, pa u kuptuar
Te jetosh nen hijen tende
Large qytetit tim
Ate qytet isha nji gure i rende
Large e merguar, vec nji hije njeri
Endacake e ikur nga qyteteti im
Akoma do bej me faj une veten time
Endacakja e mergume ne ishullin
Ku ndjehet vec nji hije...
A kam faj une , dhe tjer si une
Qe ikem ne endjen , endacake
Shpirtin e lame ne qytetin e shpirtit
Me vete morem vec hijen tone
A kam faj une ,apo tjeret kishin faj
Do vij nji dite ta kuptojm
Me shume dashuri te kishim
Endacake ne rruget e botes nuk do ishim
NUK TË KËRKOVA PASURI
Nuk te kerkova pasuri
Kerkova te me besh te lumtur
Te kerkova pak sinqeritet
Liri..... dhe dashurri
Jo pranga ne jete
Kur te duash ti lirosh
Dhe kur te duash ti shterngosh,
te jem e jotja ne dashuri, dhe ne jete
Mbase keto qe te kerkova,
do mi japesh ne jete
do e kalojm mire... do jetojme
NË DRITËN E SYVE TË MI
Ne driten e syve te mije ,
eshte shkruar nji jete
Ne driten e syve te mij ka mbet
Ne buzet e mija te puthura nga ti
Te gjitha mbeten te pa thena
Le te mbesin brenda meje
Si dashuri memece
Si ndjenje dashurie e mbydhur ne celes
Eshte nji jete e imja, e jotja
Eshte e jona, ta mbajme te dy,
ne zemer ne sy............
Dhe pse jemi te heshtur
dhe keshtu jemi mire
ISHTE PRITJE
Te prisja si fdhadi pranveror
Si oksigjeni i bjeshkes,
qe hap auortat e zemres
Aty tek porta ku prisja
fdhadine aromes tende
Ma ndjente zemra fdhadin tende
Pas eres ledhatuese te praneveres,
Ishe ti, po vije bashke me fdhadin
E ndjeja se po vije, e ndjeja, te prisja
Aty ku lulet lulezoni, te jepja aromen time
Aromen time, dhe rrahjet e zemres,
ishte pritja ime....... Ma ndjente zemra
Kur ti vije nga rruge e larg.
NËSE
Nese tek une kerkon buzeqeshjen
Mos me kerko bukurin ketu
Shpirtin tim me plagosen
Si dhurat e hidhur, mbeti trishtimi
E vrane ndricimin e syrit te mos ndrij
Embelsi e buzeve mbeti mbeti ngrir
Ishte shpirti qe nuk vdiq
Mbeti po aqe i bukur sa ishte
E mbrojta nga trishtimi, te mos lendohet
E mbrojta aqe shume te mos vdes
Desha aqe shume te me kthej buzeqeshjen
Ne sy e ne buze, ti buzeqesh jetes
Trishtimi vertet te merr buzeqeshjen
Po brendesin e shpirtit bukur.......
Sma mori jo..........
A kam faj une, qe jam large qytetit tim.
Kush ka faj kete e di..
Po cfar te bej......
Me eshte ngjirur zeri
Me eshte drynosur brenda shpirtit tim
Kjo ikje e mallkuar
Nga qyteti im
Ne kete vend s'te njeh njeri
Je nji hije, pa u kuptuar
Te jetosh nen hijen tende
Large qytetit tim
Ate qytet isha nji gure i rende
Large e merguar, vec nji hije njeri
Endacake e ikur nga qyteteti im
Akoma do bej me faj une veten time
Endacakja e mergume ne ishullin
Ku ndjehet vec nji hije...
A kam faj une , dhe tjer si une
Qe ikem ne endjen , endacake
Shpirtin e lame ne qytetin e shpirtit
Me vete morem vec hijen tone
A kam faj une ,apo tjeret kishin faj
Do vij nji dite ta kuptojm
Me shume dashuri te kishim
Endacake ne rruget e botes nuk do ishim
NUK TË KËRKOVA PASURI
Nuk te kerkova pasuri
Kerkova te me besh te lumtur
Te kerkova pak sinqeritet
Liri..... dhe dashurri
Jo pranga ne jete
Kur te duash ti lirosh
Dhe kur te duash ti shterngosh,
te jem e jotja ne dashuri, dhe ne jete
Mbase keto qe te kerkova,
do mi japesh ne jete
do e kalojm mire... do jetojme
NË DRITËN E SYVE TË MI
Ne driten e syve te mije ,
eshte shkruar nji jete
Ne driten e syve te mij ka mbet
Ne buzet e mija te puthura nga ti
Te gjitha mbeten te pa thena
Le te mbesin brenda meje
Si dashuri memece
Si ndjenje dashurie e mbydhur ne celes
Eshte nji jete e imja, e jotja
Eshte e jona, ta mbajme te dy,
ne zemer ne sy............
Dhe pse jemi te heshtur
dhe keshtu jemi mire
ISHTE PRITJE
Te prisja si fdhadi pranveror
Si oksigjeni i bjeshkes,
qe hap auortat e zemres
Aty tek porta ku prisja
fdhadine aromes tende
Ma ndjente zemra fdhadin tende
Pas eres ledhatuese te praneveres,
Ishe ti, po vije bashke me fdhadin
E ndjeja se po vije, e ndjeja, te prisja
Aty ku lulet lulezoni, te jepja aromen time
Aromen time, dhe rrahjet e zemres,
ishte pritja ime....... Ma ndjente zemra
Kur ti vije nga rruge e larg.
NËSE
Nese tek une kerkon buzeqeshjen
Mos me kerko bukurin ketu
Shpirtin tim me plagosen
Si dhurat e hidhur, mbeti trishtimi
E vrane ndricimin e syrit te mos ndrij
Embelsi e buzeve mbeti mbeti ngrir
Ishte shpirti qe nuk vdiq
Mbeti po aqe i bukur sa ishte
E mbrojta nga trishtimi, te mos lendohet
E mbrojta aqe shume te mos vdes
Desha aqe shume te me kthej buzeqeshjen
Ne sy e ne buze, ti buzeqesh jetes
Trishtimi vertet te merr buzeqeshjen
Po brendesin e shpirtit bukur.......
Sma mori jo..........